5ο Δημ. Σχ. Χολαργού
ΧΟΛΑΡΓΟΣ (Από την Βικιπαίδεια)
24/05/2010 10:20
Ο σύγχρονος Χολαργός είναι δήμος της Αττικής με πληθυσμό 32.166 κατοίκων (2001) και έκταση 3.950 στρεμμάτων. Υπάγεται στο γενικότερο πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών και εντάσσεται γεωγραφικά στα βορειοανατολικά προάστια της πρωτεύουσας.
Ονομασία
Η ονομασία Χολαργός δόθηκε προς τιμή του αρχαίου ομώνυμου δήμου από τον οποίο καταγόταν ο φημισμένος Αθηναίος πολιτικός Περικλής. Φιλολογικά και αρχαιολογικά (επιγραφικά) στοιχεία, όμως, αποδεικνύουν οτι ο αρχαίος δήμος βρισκόταν σε αρκετά διαφορετική θέση από το σημερινό, συγκεκριμένα κοντά στα Νέα Λιόσια,[1] ίσως και το Καματερό.[2]
Το έμβλημα του σημερινού δήμου, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την προτομή του Περικλέους και τα δέκα αστέρια που συμβολίζουν τις φυλές στην Αρχαία Αθήνα.
Ιστορία
Στην αρχαιότητα ο σημερινός δήμος αποτελούσε έκταση της περιφέρειας του αττικού Δήμου Φλύας. Αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν τον εποικισμό της περιοχής από την Πρωτοελλαδική περίοδο. Τα ευρύματα αυτά εντοπίζονται στους πρόποδες του Υμηττού, ενώ επόμενα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής κατά τους Κλασικούς και Ελληνιστικούς χρόνους. Πολλά ταφικά μνημεία χρονολογούνται στον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ.
Ενδείξεις ζωής υπάρχουν και από τα Ρωμαϊκά, τα Βυζαντινά και τα Μεταβυζαντινά χρόνια, ενώ κατά την Τουρκοκρατία η γη του Χολαργού παραμένει έρημη.
Το 1926 σε μία πρωτεύουσα που οικοδομείται από τα ερείπιά της, αναζητείται έκταση προς δόμηση από το συνεταιρισμό "Εταιρία Αγροπόλεων". Η περιοχή του σημερινού Χολαργού αποφασίζεται να δομηθεί, ενώ υπάγεται ακόμα στη διοικητική περιφέρεια της κοινότητος Χαλανδραίων.
Το 1930 αποσπάται από το Χαλάνδρι και ανακηρύσσεται αυτόνομη κοινότητα.
Κατά την περίοδο του κατοχής, μονάδα του ιταλικού στρατού καταλαμβάνει το Χολαργό και εγκαθιστά το αρχηγείο της. Με την επέλαση των Γερμανών δε, σταματά η οικοδομική δραστηριότητα, ενώ η απελευθέρωση του ελληνικού έθνους βρίσκει την περιοχή σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Ο Χολαργός ανοικοδομείται σιγά σιγά από τις στάχτες του, με τους κατοίκους του να στρέφονται στο μικροεμπόριο ώστε να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ξανακτίσουν την πόλη που τόσο αγάπησαν. Έτσι φτάνουμε στη δεκαετία του '60, οπότε και δίνεται το έναυσμα προς τη μαζική δόμηση της περιοχής. Η περίοδος αυτή άλλωστε έχει ταυτιστεί στην Αθήνα με την ανάγκη προς αποκατάσταση των κατοίκων της πρωτεύουσας με κάθε τρόπο. Η δεκαετία αυτή, όπως επίσης και η επόμενη, αφήνουν το στίγμα τους στη σημερινή μορφή του δήμου. Οι χαρακτηριστικές πολυκατοικίες μαζικής κατοίκησης που οικοδομούνται και στο κέντρο των Αθηνών αντικαθιστούν τις γραφικές επαύλεις και τα καλαίσθητα αρχοντικά του παλιού Χολαργού.
Στα χρόνια που ακολουθούν, γειτονικά προάστια κλέβουν την αίγλη του πράσινου προαστίου, με τους Αθηναίους να πληθαίνουν ασφυκτικά και μεγάλες πληθυσμιακές μάζες να μεταναστεύουν όλο και σε μεγαλύτερη απόσταση από την αποπνικτική πρωτεύουσα.
Έτσι φτάνουμε στον 21ο αιώνα, εποχή που σηματοδοτείται από την ανάπλαση, ανοικοδόμηση και εκμοντερνισμό της μικρής αυτής πόλης. Οι σωστές βάσεις στη δόμηση που θέτουν οι εμπνευστές της, με την προνομιακή θέση στους πρόποδες του Υμηττού, την εύκολη και γρήγορη σύνδεση με το κέντρο των Αθηνών, το πετυχημένο ρυμοτομικό σχέδιο και το φυσικό κάλλος της περιοχής, την αναδεικνύουν σε μια σύγχρονη πόλη[εκκρεμεί παραπομπή]. Είναι από τους πρώτους δήμους που συνδέονται με το δίκτυο του Μετρό μέσω της λεωφόρου Μεσογείων (στάση Εθνική Άμυνα), ενώ αναμένεται μέσα στο 2007-2008 να εξυπηρετείται από άλλους δύο σταθμούς (Χολαργός και Νομισματοκοπείο). Με τη νέα επικαιροποίηση των χρονοδιαγραμμάτων η λειτουργία των σταθμών προβλέπεται να τεθεί σε εφαρμογή το 2008-2009. Η καθυστέρηση οφείλεται στην επίσπευση λειτουργίας των σταθμών "Χαλάνδρι" και "Δουκίσσης Πλακεντίας" κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην αντίδραση των κατοίκων των γύρω περιοχών για προσωρινή διακοπή της λειτουργίας των τελευταίων σταθμών για την περάτωση των εργασιών.
Χαρακτηριστικά
Με την ανάγκη στέγασης της ταλαιπωρημένης από τις κακουχίες Ελλάδας και με τον οικιστικό κορεσμό των Αθηνών διαμορφώθηκε σταδιακά η σημερινή πόλη. Οικοδομήθηκε στο μεταίχμιο της μετάβασης από την αστική νοοτροπία της μεγαλουπόλεως, στην ανάγκη για μικρές κηπουπόλεις στο λεκανοπέδιο. Αρχικά οικοδομείται μαζικά, με πενταώροφες πολυκατοικίες και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μεγάλους κήπους. Το γκρίζο κυριαρχεί παντού με τις πανομοιότυπες πολυκατοικίες να ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά.
Σήμερα γίνονται βήματα προς τον εκμοντερνισμό και την ανάπλασή της. Μικρές οάσεις πρασίνου στολίζουν τις γειτονιές, η ανοικοδόμηση διαφοροποιεί το τοπίο αρχιτεκτονικά και η σύνδεση του Χολαργού με τις συγκοινωνίες βελτιώνεται και πληθώρα αθλητικών και πολιτιστικών χώρων κοσμούν το κέντρο της πόλεως (δημοτικό γυμναστήριο και βιβλιοθήκη). Η αγορά είναι συγκεντρωμένη σε ένα εμπορικό κέντρο στον κεντρικό δρόμο της πόλεως, ενώ η λεωφόρος Μεσογείων που "αγκαλιάζει" τη βόρεια πλευρά του δήμου προσφέρει διάφορα προϊόντα, υπηρεσίες υγείας και χώρους ψυχαγωγίας.
Συγκοινωνιακή Σύνδεση
Η συγκοινωνιακή σύνδεση της πόλης του Χολαργού ήταν πάντα ένα από τα πλεονεκτήματά της, καθώς είναι από τις πρώτες περιοχές που συνδέθηκαν με το κέντρο των Αθηνών[εκκρεμεί παραπομπή]. Ως μία, επιπλέον, από τις περιοχές που επηρεάστηκαν πρώτες από την εσωτερική "μετανάστευση" των Αθηναίων στο πέρασμα προς τα πολλά υποσχόμενα από εκείνη κιόλας την εποχή Μεσόγεια αναγνωρίζεται σύντομα ως δήμος. Η λεωφόρος Μεσογείων διαπλατύνεται και διαμορφώνεται ως μία από τις κομβικότερες λεωφόρους του νομού Αττικής, καθώς αποτελεί την ανατολική πύλη εισόδου στο λεκανοπέδιο. Πολύ γρήγορα το κλίμα της περιοχής επιβαρύνεται από τις μαζικές μετακινήσεις, ενώ αρχίζουν και εμφανίζονται και τα πρώτα σημάδια κυκλοφοριακού κορεσμού.
Εν έτει 2004, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα και με την χάραξη της Αττικής Οδού, διαμορφώνεται και η Περιφερειακή Υμηττού που κινείται περιμετρικά του όρους και συνδέει την Ανατολική Αττική με τη λεωφόρο Κατεχάκη χωρίς διαμπερή κυκλοφορία από τα ανατολικά προάστια στην πορεία προς το κέντρο των Αθηνών. Επιπλέον συνδέει την Αττική Οδό με την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας που κινείται βόρεια και ξεκινάει η επέκτασή της προς τη νέα λεωφόρο Σταυρού-Ραφήνας, με σκοπό τη σύνδεση της βορειοανατολικής Αττικής με την Αθήνα. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται και ο περιφερειακός οδικός δακτύλιος της πόλης του Χολαργού που περιβάλλεται από τις λεωφόρους Μεσογείων και Υμηττού. Στα μειονεκτήματα του ρυμοτομικού σχεδίου συγκαταλέγεται η έλλειψη παράπλευρων λεωφόρων ανατολικά και δυτικά του Χολαργού, καθώς η σύνδεση των προαναφερθέντων κομβικών λεωφόρων πραγματοποιείται εν μέρει μέσα από δρόμους κατασκευασμένους με προδιαγραφές ήπιας κυκλοφορίας (Αναστάσεως και 17ης Νοεμβρίου).
Την ίδια περίοδο, με την επέκταση του αστικού δικτύου μετακινήσεων, ο Χολαργός συνδέεται με τα βόρεια προάστια, μέσω της επέκτασης της γραμμής 3, καθώς επίσης και με την πεδιάδα των Μεσογείων. Επίσης, ανακοινώνεται κατασκευή σταθμών μετρό σε όλο το μήκος της λεωφόρου Μεσογείων στα σύνορα των βορειοανατολικών προαστίων.
Οικονομικά Στοιχεία
Η πρώτη οικιστική ανάπτυξη του Χολαργού ξεκινά με το έναυσμα της εσωτερικής μετανάστευσης των Αθηναίων. Σε δεύτερη φάση, η λειτουργία του ελληνικού "Πενταγώνου" στα σύνορα με την Αθήνα και ο οικοδομικός κορεσμός του γειτονικού Παπάγου από εργαζόμενους στρατιωτικούς δίνει κίνητρα για την προτίμηση του Χολαργού. Μέσα στα επόμενα χρόνια, με την ανάπτυξη των γειτονικών του Δήμων Χαλανδρίου και Αγίας Παρασκευής και την καθιέρωση του όρου "Βόρεια Προάστια", ενός όρου γεωγραφικά αφηρημένου για εκείνη την εποχή, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο η αξία των ακινήτων.
Το 2007, οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων ήταν 1.400 - 2.200 € / τμ, ενώ οι εμπορικές 2.000 - 3.000 € / τμ. [εκκρεμεί παραπομπή]
Υποσημειώσεις
- ↑ Traill, John S. The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council, American School of Classical Studies at Athens, Princeton, New Jersey, 1975, σ. 47. ISBN 0-876-61514-0. Βλ. επίσης Barrington Atlas of the Greek and Roman World, χάρτης 59, B2. ISBN 0-691-03169-X
- ↑ Παπαχατζή, Νικόλαου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.405. ISBN 9-602-13090-3
—————